တခါက... ...
စကားေျပာရင္ အပုိမေျပာ တိုတိုျပတ္ျပတ္ပဲ ေျပာတတ္တ့ဲ လူတစ္ေယာက္ရိွသတ့ဲ
တေန႔ေတာ့ သူ႔အိမ္ေပါက္ကုိ အမ်ဳိးသမီးအေရာင္းကုိယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္...
"က်မတို႔ ကုမၼဏီကထုတ္တ့ဲ အလွကုန္ပစၥည္းတခ်ဳိ႕ ေၾကာ္ျငာခ်င္လို႔ပါရွင့္"
"အင္း..."
"ဦးရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးေရာ?"
"အလုပ္သြားတယ္"
"သူျပန္လာမွာလား"
"အင္း..."
"က်မ ထိုင္ေစာင့္မယ္ေနာ္"
"ေစာင့္ေပ့ါ"
ဒီလိုနဲ႔ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေစာင့္ေနတယ္
တစ္နာရီနဲ႔လည္း မလာ
ႏွစ္နာရီနဲ႔လည္း မလာ
သံုးနာရီနဲ႔လည္း မလာ
... ဆိုေတာ့ အေရာင္းကုိယ္စားလွယ္လည္း နည္းနည္း စိတ္ညစ္လာျပီး အိမ္ရွင္ကုိ ေမးတာေပ့ါ... ...
"ဦးရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးကလည္း ၾကာလိုက္တာေနာ္"
"အင္း..."
"ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲ"
"ေနာက္ႏွစ္ကုန္ေလာက္မွ"
"ရွင္... ဦး ခုနကေျပာေတာ့ သူက အလုပ္သြားတာဆို"
"သူ႔အလုပ္က စကၤာပူမွာ"
"ရႊမ္..."
-------------------------------------------------
( မသကၤာဘူး)
♪ ကလင္ ကလင္ လင္
‘ဟလို… စိတ္ေရာဂါကုေဆးရံုကလား’
‘ဟုတ္ပါတယ္’
‘ဒီရက္ပုိင္း ခင္ဗ်ားတို႔ေဆးရံုက အရူးတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ထြက္ေျပးသြားတာ ရိွသလား’
‘အင္း… အဲ မရိွပါဘူး၊ ဘာလို႔လဲ’
‘က်ေနာ့္ဇနီးေဟာင္းကုိ လူတစ္ေယာက္က လက္ထပ္မယ္ လုပ္ေနလို႔ဗ်’
‘ရႊမ္…’
-------------------------------------------
(ျမင္တယ္)
"ဟင္ မိထူး၊ ညည္းေျခေထာက္က ဒဏ္ရာႀကီးနဲ႔ပါလား"
"အင္း ဟုတ္တယ္"
"ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္း"
"ဟိုမွာၾကည့္လုိ္က္၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚက အေပါက္ကုိ ျမင္လား"
"အင္း ျမင္တယ္"
"ေအး ငါက မျမင္လိုက္ဘူး"
-----------------------------------------------
(မေနာက္ပါနဲ႔ဆရာမရယ္)
ဆရာမ...... ...။ ။ ကေလးတို႔... ဒီေန႔မနက္ပုိင္းမွာ ေန႔တစ္ဝက္ပဲ ေက်ာင္းတက္ရမယ္
ကေလးမ်ား... ။ ။ ေဝး... ေဟး ေဟး...
ဆရာမ...... ..။ ။ က်န္တ့ဲ ေန႔တစ္ဝက္ကုိေတာ့ ညေနပုိင္းမွ ဆက္တက္ရမယ္
ကေလးမ်ား... ။ ။ ဟြင့္...