ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၀၀ ေက်ာ္ခဲ့ေသာ္လည္း တမန္ေတာ္ျမတ္ထုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယေန႔တုိင္ရွင္သန္ေနတဲ့သစ္ပင္
အဲဒီသစ္ပင္ကုိ
တခ်ိဳ႕က ဆြဟာဗဟ္သစ္ပင္လုိ႔ေတာင္ေခၚၾကပါတယ္။ ဒီသစ္ပင္ဟာ
ေဂ်ာ္ဒန္ႏုိင္ငံမွာရွိေနပါတယ္။ တမန္ေတာ္ျမတ္ကုိ အရိပ္ေပးဖုိ႔
ယိမ္းညႊတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ႏွစ္ေပါင္း1400ေက်ာ္ခဲ့သည့္တုိင္
အသက္ရွင္လ်က္ရွိေနပါတယ္။
အံ့ၾသစရာမွာ အဲဒီသစ္ပင္ရဲ႕အနီးအနားမွာ
ဘယ္သစ္ပင္မွမရွိေတာ့ဘဲ ရာသီဥတုျပင္းထန္မႈဒဏ္ကုိ ၾကံ႕ၾကံ႕ခံကာ
တစ္ပင္တည္းႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအသက္ရွင္ရပ္တည္ေနျခင္းပါ။
အဲဒီသစ္ပင္အေၾကာင္း သိရ္မီဇီက်မ္း အဗ္၀ါးဗြလ္မရာကိဗ္အခန္းမွာပါရွိပါတယ္။
ဆြဟာဗဟ္ႀကီး အဗူမူစာအရွ္အရီက ဆင့္ျပန္ပုိ႔ခ်ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
တမန္ေတာ္ျမတ္ صلى الله عليه وسلم သက္ေတာ္ ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဘႀကီးေတာ္အဗူသြာလိဗ္က ကုရုိက္ရွ္မ်ိဳးႏြယ္စုေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔အတူ
ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္လုပ္ဖုိ႔ ဆီးရီးယားသုိ႔သြားရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
တမန္ေတာ္ျမတ္ကလည္း အတူလုိက္လုိေၾကာင္းေျပာပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔တမန္ေတာ္ျမတ္ကုိလည္း အတူေခၚေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။
သမုိင္းပညာရွင္မ်ားရဲ႕အဆုိအရ ခရစ္သကၠရာဇ္ 582 ခုႏွစ္အခ်ိန္မွာျဖစ္ပါတယ္။
တမန္ေတာ္ျမတ္လုိက္ပါလာတဲ့ ကုန္သည္အုပ္စုဟာ ဗုိင္သြလ္မုကဒ္ဒပ္စ္
(ေဂ်ရုစလင္)ေျမာက္ဘက္ ဒမက္စကတ္ၿမိဳ႕အနီးရွိ
ဗြတ္စ္ရာအမည္ရွိေဒသသုိ႔ေရာက္တဲ့အခါ
အရြက္ထူထည္းၿပီးအရိပ္ေကာင္းတဲ့အပင္တစ္ပင္အနားမွာ အဗူသြာလစ္ဗ္ဟာ
အစီးအနင္းကေနဆင္းလုိက္ပါတယ္။ က်န္တဲ့ခရီးေဖာ္အားလုံးဟာလည္း
အရိပ္မွာအနားယူဖုိ႔ အစီးအနင္းေတြကေနဆင္းၾကပါတယ္။ အဲဒီေခတ္အခါမွာ အဲဒီေနရာဟာ
ေရာမအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာရွိေနပါတယ္။ အပင္နဲ႔မနီးမေ၀းမွာ
ခရစ္ယန္ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုလည္းရွိပါတယ္။ အဲဒီဘုရားေက်ာင္းမွာ
(သုံးပါတစ္ဆူ၀ါဒကုိလက္မခံဘဲ တစ္ပါးတည္းအရွင္ကုိသာ လက္ခံကုိးကြယ္လ်က္ရွိတဲ့)
ခရစ္ယန္ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးတရားက်င့္လ်က္ သတင္းသုံးေနပါတယ္။
ဘုန္းႀကီးရဲ႕ဘြဲ႕မွာ (Bahira) ဗဟီရာျဖစ္ၿပီး အဓိပၸာယ္က
သန္႔ရွင္းသူလုိ႔ရပါတယ္။ အမည္အရင္းက SERGIUS စရ္ဂ်ီးစ္ (သုိ႔)
ဂ်ရ္ဂ်ီးစ္လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဗဟီရာဟာ အင္ဂ်ီလ္က်မ္း ေလးက်မ္းကုိ
ကြၽမ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္စြာ တတ္ေျမာက္ထားတဲ့ ပညာရွင္တစ္ပါးလည္းျဖစ္ပါတယ္။
အင္ဂ်ီလ္က်မ္းကုိ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ေနသူလည္းျဖစ္တဲ့အတြက္
ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးမွာ ရုိေသေလးစားခံရတဲ့ဘုန္းေတာ္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ
ဆြဟာဗဟ္ႀကီး စလ္မာန္ဖာရစီရဲ႕ ယခင္ဆရာေဟာင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ဗဟီရာဘုန္းေတာ္ႀကီးဟာ ေရွးက်မ္းမ်ားရဲ႕အဆုိအရ
ေနာက္ဆုံးတမန္ေတာ္ဟာဒီေနရာကျဖတ္ေက်ာ္မယ္လုိ႔ပါရွိတဲ့အတြက္ အဲဒီေနရာကုိ
ေရြးခ်ယ္ေနထုိင္ၿပီး ေစာင့္စားခဲ့တာပါ။ အၿမဲတေစ အရဗ္မွကုန္သည္အုပ္စုေတြ
လာတုိင္း ျပဴတင္းေပါက္မွၾကည့္ရႈအကဲခတ္ခဲ့ေသာ္လည္း
ေစာင့္စားေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ကုိ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။
ဗဟီရာဘုန္းေတာ္ႀကီးမွာ ေလာကီေရးစြန္႔လႊတ္ၿပီး တရားက်င့္သူျဖစ္တဲ့အတြက္
ဘုရားေက်ာင္းအျပင္ကုိလည္းမထြက္သလုိ
ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြဆီသြားေရာက္ေတြ႕ဆုံတတ္သူလည္းမဟုတ္ပါ။
သုိ႔ေသာ္အခုတစ္ေခါက္ေတာ့ လာေနတဲ့ကုန္သည္အုပ္စုကုိ ထုံစံအတုိင္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ
ဘုရားေက်ာင္းအျပင္ဘက္ ဂိတ္တံခါး၀မွာမတ္တတ္ရပ္ၿပီး ဂရုတစုိက္ၾကည့္ၿပီး
ေစာင့္ဆုိင္းေနခဲ့ပါတယ္။ တမန္ေတာ္ျမတ္နဲ႔ပါလာတဲ့ကုန္သည္အုပ္စုဟာ
အပင္ေအာက္မွာ နားလုိက္ၾကေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဟာ ကုိယ္တုိင္အပင္ရွိရာကုိ
လုိက္သြားပါတယ္။
အဲဒီအခါ ကေလးအရြယ္သာရွိေသးတဲ့တမန္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕လက္ေတာ္ကုိကုိင္ကာ လူတုိ႔ဘက္ကုိလွည့္ၿပီး အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ဒီလုိေျပာခဲ့ပါတယ္။
هذا سيد العالمين هذا رسول رب العالمين هذا يبعثه الله رحمة للعالمين
သူဟာ ေလာကအေပါင္းရဲ႕ေခါင္းေဆာင္၊ သူဟာ
ေလာကအေပါင္းအားေမြးျမဴဖန္ဆင္းေတာ္မူတဲ့အရွင္ရဲ႕တမန္ေတာ္၊ သူဟာ
ေလာကအေပါင္းအတြက္ ကရုဏာရွင္အျဖစ္အလာဟ္ေစလႊတ္မယ့္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။
(သိရ္မိဇီ ၊အရ္ရဟီးကြလ္မခ္သူးမ္ စာ-၆၅)
ကုန္သည္မ်ားမွာ
ဗဟီရာဘုန္းေတာ္ႀကီးရဲ႕စကားကုိၾကားၿပီး အလြန္မွမွင္သက္အံ့ၾသၾကရေတာ့တယ္။
ဘႀကီးေတာ္အဗူသြာလိဗ္က ဘုန္းေတာ္ႀကီးအား
ဒီအခ်က္ေတြကုိဘယ္လုိသိပါသလဲလုိ႔ေမးေလွ်က္ေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဒီလုိေျဖပါတယ္။
သင္တုိ႔ဒီခ်ိဳင့္၀ွမ္းကုိဆင္လာေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါအေ၀းကေနေတြ႕ေနရတယ္။
သစ္ပင္ေတြေက်ာက္တုန္းေတြဟာ ဒီလူငယ္ေလးကုိ ဦးခ်ေနၾကတယ္။
မိုးတိမ္းတစ္ခုဟာသူ႕ရဲ႕ဦးေခါင္းထက္မွာ အရိပ္ေပးေနတယ္။
အဲဒီလုိျဖစ္အင္မ်ိဳးဟာ တမန္ေတာ္ေတြမွာသာျဖစ္ၾကတာပါ။ ဒါ့အျပင္
ဒီကေလးငယ္ရဲ႕ပုခုံးႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ
နဗူ၀သ္တ့ဆိပ္ေတာ္ရွိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း တတ္အပ္ေျပာႏုိင္တာပါ။
ဗဟီရာဘုန္းေတာ္ႀကီးမွာ ဘုရားေက်ာင္းကုိျပန္သြားၿပီး
ခရီးသည္မ်ားကုိေကြၽးေမြးျပဳစုဖုိ႔အစီအစဥ္ျပဳလုပ္ပါတယ္။ စားစရာေတြသယ္ယူၿပီး
ကုန္သည္ေတြဆီေရာက္ေတာ့ တမန္ေတာ္ျမတ္ကုိမေတြ႕လုိ႔ေမးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
တမန္ေတာ္ျမတ္ဟာ ကုလားအုပ္ေက်ာင္းဖုိ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းကုိေရာက္ေနပါတယ္။
သြားေခၚဖုိ႔ေစခုိင္းေတာ့တစ္ေယာက္ကသြားေခၚလာပါတယ္။
တမန္ေတာ္ျမတ္အပင္အနီးကုိေရာက္ေတာ့
အရိပ္ရွိသမွ်လူအားလုံးထုိင္ၿပီးသားျဖစ္ေနပါတယ္။ တမန္ေတာ္ျမတ္ဟာ
မိမိရဲ႕ေမြးရာပါစာရိတၱမြန္ေၾကာင့္ လူႀကီးေတြကုိ ဂုဏ္ေပးေသာအားျဖင့္
အားလုံးရဲ႕ေနာက္ဆုံးအရိပ္မရွိတဲ့ေနရာမွာပဲထုိင္ခ်လုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သစ္ပင္ႀကီးဟာ တမန္ေတာ္ျမတ္ရွိရာဘက္ကုိ ယိမ္းညႊတ္သြားၿပီးအရိပ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။
ေရွးေဟာင္းသမုိင္းစာအုပ္ျဖစ္တဲ့ အလ္ဗိဒါယသု၀န္နိဟာယဟ္၊
စီရသ္အဗ္ႏုဟိရွားမ္က်မ္းမ်ားအရ သစ္ပင္ရဲ႕အကိုင္းမ်ားဟာ
တမန္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ဘက္ကုိ ယိမ္းညႊတ္သြားၿပီးအရိပ္ေပးေနတာကုိ
ဗဟီရာဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ႕ျမင္ၿပီး အခ်စ္ေဇာျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ေျပာလုိက္တာကေတာ့၊
ဒီမွာၾကည့္ၾကစမ္း အပင္အရိပ္ဟာ တမန္ေတာ္ေလာင္းဘက္ကုိ ယိမ္းညႊတ္သြားေနတယ္။
ဗဟီရာဘုန္းေတာ္ႀကီးဟာ တမန္ေတာ္ျမတ္ကုိ ေရွ႕ဆက္မေခၚသြားဖုိ႔ ဘႀကီးေတာ္
အဗူသြာလိဗ္ကုိ တုိက္တြန္းပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္
တမန္ေတာ္ျမတ္ရဲ႕ရုပ္ဆင္းအဂၤါကုိၾကည့္ရုံနဲ႔ က်မ္းတတ္ေတြဟာ
တမန္ေတာ္ရဲ႕နိမိတ္လကၡဏာကုိ ေတြ႕ၾကမွာပါ။ ေရာမသားတုိ႔နဲ႔ ယဟူဒီေတြဟာ
တမန္ေတာ္ျမတ္ကုိ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မွာကုိ ငါစုိးရိမ္တယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။
အဲဒီေနာက္မွာ အဗူသြာလိဗ္ဟာ ေၾကးကြၽန္မ်ားကုိတာ၀န္ေပးၿပီး မကၠဟ္ၿမိဳ႕သုိ႔ျပန္ပုိ႔လုိက္ပါေတာ့တယ္။
ယေန႔ပထ၀ီအေနအထားအရ အဲဒီသစ္ပင္ဟာ ေဂ်ာ္ဒန္ႏုိင္ငံအေရွ႕ဘက္ ဆြဖ္၀ါေဒသ
ဆရ္ဟာန္ခ်ိဳင့္၀ွမ္း အနားမွာရွိေနပါတယ္။ ေဂ်ာ္ဒန္အစုိးရဟာ အဲဒီအပင္အနားမွာ
ဆီရီးယားကုိသြားတဲ့ လမ္းေဟာင္းတစ္ခုကုိလည္း ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။
တမန္ေတာ္ျမတ္ကုိခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့အပင္ဟာ ယေန႔တုိင္အသက္ရွင္လ်က္ရွိေနတယ္ဆုိရင္
တမန္ေတာ္ျမတ္ကုိခ်စ္တဲ့ မုအ္မင္န္ရဲ႕ႏွလုံးသားဟာလည္း ဘယ္ေတာ့အခါမွ
ေသမွာမဟုတ္ဘဲ အၿမဲတမ္းရွင္သန္လ်က္ရွိေနမွာပါ။
