ေရဗာေငြဆိုတာ ဘဏ္ေတြကေန ရေနတဲ့ သာသနာက ခြင့္မျပဳတဲ့ အတိုးေငြကဲ့သို႔ေသာ တရားမ၀င္ေငြေတြကို ဆိုလိုတာပါ။
ဒီေငြေတြနဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ အၾကံျပဳခ်က္တစ္ခုကို တင္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲ့ဒီ တင္ျပခ်က္ကို အျမင္သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားစြာနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကာတာေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနရတဲ့ မြတ္စ္လင္မ္ေတြကို ေပးခ်င္တယ္လို႔ ေျပာဆိုတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ မြတ္စ္လင္မ္ ဒုကၡသည္ေတြ၊ ဆင္းရဲသူေတြအတြက္ အျခားေသာ တရားေတာ္က ေပးကမ္းဖို႔ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳေပးထားတာေတြ၊ ျပဌာန္းေပးထားတာေတြက ရွိႏွင့္ၿပီးသားပါ။ ဥပမာ ဇကားသ္လို ေငြေၾကးမ်ိဳးေတြေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ေရဗာေငြေတြကို ဒုကၡသည္ေတြကို ေပးမယ့္အစား ေရရွည္အသံုးျပဳလို႔လဲရမယ့္၊ အမ်ားသူငါအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိႏိုင္မယ့္ဟာေတြမွာ သံုးေပးလိုက္သင့္တယ္။ ဥပမာ မြတ္စ္လင္မ္ရြာေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အစိုးရရဲ႕ ဘက္လိုက္မႈေတြေၾကာင့္ မြတ္စ္လင္မ္ရြာေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေတြမွာ ေႏွာင့္ေႏွးေနရတယ္။
ဥပမာ မိတၳီလာသားေတြ ဒုကၡေရာက္တုန္းက အျပည့္အ၀ ကူညီခဲ့တဲ့ မိုဟာေဂ်ရီးေတြလို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ ယင္းေတာ္ရြာဆိုရင္ အစိုးရက ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမရွိေအာင္ တမင္လုပ္ထားတယ္။ ရြာကို မီးေပးဖို႔ စစ္အစိုးရလက္ထက္က ေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲ လုပ္ရတယ္။ (ႏွစ္အေရအတြက္ မမွတ္မိေတာ့ပါ) ႏွစ္ဆက္တိုက္ ဒိုင္းဆုရမွ ရြာကို မီးေပးမယ္လို႔ ေပ်ာ္ဘြယ္မရကရဲ႕ အမိန္႔ေၾကာင့္ ေဘာလံုး၀င္ၿပိဳင္ရတယ္။ ရြာက အေျခခံလူတန္းစားမ်ားေတာ့ ေဘာပြဲအတြက္ ေငြမသံုးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေတာင္ငူေတြဘာေတြက ႏိုင္ငံ့လက္ေရြးစင္ျပဳတ္ မြတ္စ္လင္မ္ ကစားသမားေတြကို ေခၚခ်င္လို႔ က်ေနာ့္အပါဆီမွာ အကူအညီေတာင္းလို႔ ခ်ိတ္ေပးခဲ့ေပမယ့္ အဆင္ေျပေအာင္ မေကၽြးေမြးႏိုင္လို႔ နယ္က ကစားသမားေတြ ၾကာၾကာမေနႏိုင္ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုး ေဘာပြဲကို မႏိုင္တာနဲ႔ မီးမရဘူး။ အခု အိမ္နီးခ်င္းရြာေတြက ဖြံ႔ၿဖိဳးေနတာ မ်ားေပမယ့္ မြတ္စ္လင္မ္ရြာျဖစ္လို႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေတြ ေႏွးေကြးေနတယ္။ ယင္းေတာ္လို မြတ္စ္လင္မ္ရြာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။
အဲ့ဒီလိုေနရာေတြမွာ ရြာလယ္ မိန္းလမ္းကို ကြန္ကရစ္လမ္းေတြ ေဖာက္ေပးတာမ်ိဳး၊ ရြာက အစိုးရ စာသင္ေက်ာင္းေလးေတြကို ျပင္ဆင္ေပးတာမ်ိဳး၊ ရြာပါတ္လည္ အုတ္တံတိုင္း ခတ္ေပးတာမ်ိဳး၊ ရြာထဲက ေခ်ာင္းကူး၊ ျမစ္ကူးတံတားေတြ ေဆာက္ေပးတာမ်ိဳး၊ နားေနဇရက္ေတြ ေဆာက္ေပးတာမ်ိဳးေတြကို အဲ့ဒီေငြေတြနဲ႔ လုပ္ေပးသင့္ပါတယ္။
အေကာင္းဆံုး အၾကံျပဳခ်င္တာကေတာ့ အဲ့ဒီအရာေတြထက္ အခုခ်ိန္မွာ ေရအရမ္းခက္ခဲေနတဲ့ ဗမာေတြဆီသြားၿပီး ေရတြင္းေတြ တူးေပးသင့္ပါတယ္။ မြတ္စ္လင္မ္တို႔ရဲ႕ သေဘာထားႀကီးမႈကို အခုခ်ိန္မွာ ျပေပးသင့္ပါတယ္။ ရြာသားေတြဟာ ဘုန္းႀကီးေတြ မိႈင္းတိုက္လို႔သာ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႔ အစၥလာမ္ကို မုန္းေနတာပါ။ သူတို႔ကို နားလည္လာေအာင္ က်ေနာ္တို႔က ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈေတြနဲ႔ ပါးနပ္စြာ လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ အခုလို ကိုယ့္ဆီက အတိုးလို ေငြေတြကို သံုးၿပီး သူတို႔အတြက္ အရမ္းလိုအပ္ေနတဲ့အရာကို ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ အရမ္း သေဘာက်မွာပါ။ ဗမာလူမ်ိဳးေတြဟာ ေရကုသိုလ္ကို သိပ္ျမတ္တယ္လို႔ ယူဆၾကတဲ့သူေတြပါ။
က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ အခုလက္ေတြ႕ ဆိုင္မွာ ၾကံဳရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ရြာေတြက ရြာသားေတြဟာ အလုပ္လာအပ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ကုလားဆိုင္လို႔ ေျပာၿပီး ၀င္မလာဘဲ ဆိုင္ေပါက္ကေန ျပန္လွည့္ထြက္သြားတာေတြ ရွိပါတယ္။ ျပန္ေရာက္လာတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ေရာက္လာတဲ့သူေတြကို ျပန္ေမးၾကည့္မိတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာ လူကို စူးစူး၀ါး၀ါးအၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္ၾကၿပီး၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ၊ စိုးရိမ္မႈေတြေၾကာင့္ စကားအေျပာအဆိုေတြမွာလည္း မယဥ္ေက်းမႈေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ေႏြးေထြးျခင္းေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြကို ျမင္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ သူတို႔ဟာ ကိုယ့္အေပၚ ရင္းႏွီးခင္မင္ျခင္းေတြ ျဖစ္လာတတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ မိတ္ရင္းေဆြရင္းေတြ ျဖစ္ၿပီး သူ႔ရြာကို အလည္ေခၚတာေတြ၊ သူ႔အလွဴကို ဖိတ္တာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဆိုင္ကို အလုပ္လာအပ္ရင္ေတာင္ သူ႔ျခံထြက္ သီးႏွံေတြကို အခိုင္လိုက္ အႁပြတ္လိုက္ေတြ တနင့္တပိုးကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ တကူးတက မလာၿပီး ေပးေလ့ရွိလာၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဟာ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈအပိုင္းေတြမွာ အရမ္းအားနည္းလာတာေတြဟာ ၀ီရသူလိုေကာင္ေတြကို ေသြးထိုးဖို႔ မ်က္ႏွာသာေပးေနသလို ျဖစ္လာပါတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ အစၥလာမ္ရဲ႕ေမတၱာ၊ မြတ္စ္လင္မ္တို႔ရဲ႕ သေဘာထားႀကီးမႈေတြနဲ႔ သူတို႔ကို ထိေတြ႔ဆက္ဆံခဲ့မယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီလို ရြာမ်ိဳးေတြကို ၀ီရသူတရားသြားေဟာရင္ ရြာသားေတြက ရိုက္ေတာင္ ထုတ္ပစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဟိုတုန္းက လူႀကီးေတြအခ်ိန္မွာ အားမ္ႆအ္၀သ္ေတြဟာ မၾကာခဏ ၾကားဖူးခဲ့ရေပမယ့္ အခုေတာ့ အရိပ္အေငြ႔ေတာင္ ရွာမေတြ႔ေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ေတြကို က်ေနာ္တို႔ဘက္က အမ်ားႀကီး သေဘာထားႀကီးၿပီး ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔ကိုေတာ့ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းသလို အားေပးပါတယ္။
ဒီလူမ်ိဳးဟာ (ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္) ငတ္ႀကီးအလြန္က်ၿပီး ရိုးအတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အေပ်ာ္အပါးလဲ အလြန္မက္ေမာတဲ့သူေတြျဖစ္လို႔ လူစုလူေ၀းေတြရွိရာကို လိုက္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကို က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆက္မႈေတြကတဆင့္ Brain Wash လုပ္ေပးႏိုင္ရင္ အရမ္းေကာင္းမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါကို ဥပမာ ေပးရရင္ က်ေနာ္တို႔ အီးဒ္ေန႔ေတြ ရမၼႆြန္လေတြဆို အိမ္နီးခ်င္း ေဘာ္ဒါေတြလည္း ငယ္ငယ္က ၀င္ေပ်ာ္တတ္ၾကပါတယ္။ အလွဴတစ္ခုကို ၀င္စားရရင္လဲ ေပ်ာ္တတ္ပါတယ္။ အီးဒ္ေန႔မွာ အီတီလိုခ်င္လို႔ အ၀တ္အစား အသစ္၀တ္ၿပီး ဟန္ေဆာင္စလာမ္ေပးကာ လိုက္ေတာင္းတတ္ၾကပါတယ္။ ရမၼႆြာန္လ ဗလီက ဂန္ဂ်ီ၊ ဟလင္မ္၊ ရွရ္၀ါေတြကို ေသာက္ခ်င္လြန္းလို႔ နယ္ေတြမွာဆို ဗလီကို ပံုမွားရိုက္ၿပီး ၀င္၀င္ေတာင္းေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဟိုတုန္းက အာမ္းႆအ္၀သ္ေတြမွာလဲ သူတို႔ေတြက ၀င္စားၾကၿပီး ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ေနရာေတြမွာ က်ေနာ္တို႔က သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ သူတို႔ကို အေရးတယူ ဆက္ဆံၿပီးေတာ့ အစၥလာမ့္ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရား ေမတၱာတရားေတြကို ျပလိုက္တာဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ ႆအ္၀သ္ရဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္မႈလို႔ ျမင္မိပါတယ္။
ပြဲခံၿပီး ဘာသာေပါင္းစံု ခ်စ္ၾကည္ေရးေတြလုပ္ေနျခင္းထက္ ယခုလို လုပ္ေဆာင္ျခင္းတို႔ဟာ လက္ေတြ႔ပိုဆန္တယ္လို႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ အျမင္သေဘာထားအျမင္သက္သက္ကို တင္ျပေပးျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ့ေဘာင္အတြင္းကေန လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲႏိုင္ၾကပါတယ္။