ကေလးမ်ားကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းဟာ အနာဂတ္ လူ႕အဖြဲ႕စည္းတခုကို ပံုသြင္းပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းပါပဲ။ က်မတုိ႔ရဲ႕ အနာဂတ္ လူ႔အဖြဲ႕စည္းႀကီးထဲမွာ လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ဓာတ္ေတြ လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ ရွိလာေစဖို႔အတြက္ ကေလးအရြယ္ ငယ္ကတည္းကုိက လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ကေလးေတြ ကေလးတုိ႔ဆီမွာ ကပ္ၿငိေနေအာင္လို႔ လုပ္ေပးၾကရမွာပါ။
လူႀကီးျဖစ္လာမယ့္ လူမႈ အဖြဲ႕အစည္းထဲကုိ ၀င္ရမယ့္ ကေလးမ်ားကို လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ေတြ ၀င္လာေအာင္လို႔ မိဘ၊ဆရာမ်ား ဘယ္လိုထိန္းေက်ာင္း ျပဳစုေပးရမယ္ ဆိုတာကို က်မ ဒီတပတ္ ေဆြးေႏြး တင္ျပသြားပါ့မယ္။
က်မတို႔ရဲ႕ လူမႈ အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ လူေတာ္ေတြ မ်ားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ မွ်တစြာ ေတြးတတ္သူ၊ ကိုယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကို ရဲ၀ံ့စြာ တာ၀န္ယူတတ္သူ၊ အမွားကုိ ၀န္ခံတတ္သူ မ်ားကေတာ့ အလြန္ပဲ နည္းလွပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေၾကာက္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ၊ အေၾကာက္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ မိသားစုမ်ားမွာ၊ အေၾကာက္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စာသင္ခန္းမ်ားမွာေတာ့ ေၾကာက္ရျခင္းသာ ႀကီးစိုးေနတာမို႔ လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ဓာတ္ ရွင္သန္ဖုိ႔ဆိုတာ အင္မတန္မွ မလြယ္ကူလွပါဘူး။
က်မ အေနနဲ႔ကေတာ့ ကေလးကုိ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္တဲ့ ေနရာမွာ တုတ္ကိုင္ၿပီးေတာ့၊ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးေတာ့ စည္းကမ္း လိုက္နာ ခုိင္းတာကို မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးမမႈလို႔ မယူဆပါဘူး။ အေၾကာက္တရားနဲ႔ မတရားမႈကို မက်ဴးလြန္ေအာင္လို႔ တားျမစ္ျခင္းဟာ မေၾကာက္ရမယ့္ ေနရာ၊ မေၾကာက္ရမယ့္ အခ်ိန္ကို ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ မတရားမႈကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး က်ဴးလြန္တတ္ လာပါေတာ့တယ္။ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ မတရားမႈကို မက်ဴးလြန္တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔၊ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ၾကည္ညိဳေလးစားလို႔၊ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကုိ မညစ္ႏြမ္းေစခ်င္လို႔ မက်ဴးလြန္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြမွာေတာ့ျဖင့္ ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္၊ ဘယ္ကိုပဲ ေရာက္ေရာက္၊ ဘာအေၾကာင္းနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ မတရားမႈကို လံုး၀ မက်ဴးလြန္တတ္ၾကပါဘူး။
ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ၾကည္ညိဳေလးစား တတ္တဲ့၊ လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ကေလးေတြ ရွိတဲ့ လူႀကီးေတြ ျဖစ္လာေစဖို႔ အတြက္ တုတ္မကုိင္ဘဲနဲ႔ ကေလးတုိ႔ကုိ ဘယ္လို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ၾကမလဲ ဆိုတာကို ေလ့လာၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။
ကတိတည္ပါ၊ ေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္ပါ
က်မတုိ႔ရဲ႕ ျမန္မာမိဘ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ျဖင့္ ကေလးကုိ လြယ္လြယ္ပဲ နားေအးေအာင္လို႔ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
“ေဖေဖ မုန္႔၀ယ္ခဲ့” ဆုိရင္လည္း “ေအးေအး” လို႔ လြယ္လြယ္ပဲ ကတိေပးၿပီးေတာ့ ေမ့ေနတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ အျပင္သြားရင္ အရုပ္မပူဆာနဲ႔ ၀ယ္မေပးဘူးလုိ႔ ေျပာထားေပမယ့္လည္း ကေလးက အရုပ္လိုခ်င္လုိ႔ ေအာ္ဟစ္ငုိယုိတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ကေလးရဲ႕ အငိုဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ၀ယ္ေပးတတ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီလို ကေလးကို ကတိေပးၿပီးေတာ့ ကေလးပဲရယ္လုိ႔ လြယ္လြယ္နဲ႔ ေမ့ပစ္လိုက္ၾကတာ မ်ိဳးဟာ ကေလးတုိ႔ကုိ စကား မတည္ေအာင္၊ ကတိေပးၿပီးရင္ ဒီလုိပဲ လြယ္လြယ္နဲ႔ ဖ်က္ပစ္လုိ႔ ရတယ္လုိ႔ ထင္သြားေအာင္လို႔ သင္ၾကားေပးေနသလုိပါပဲ။ အရုပ္ကုိ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေ၀မွ်ၿပီး အတူတူကစားရင္ ပန္းၿခံကို လုိက္ပို႔မယ္လို႔ ကေလးကုိ ကတိ ေပးထားတယ္ဆုိပါေတာ့ …ကုိယ္ေျပာထားတဲ့ ကတိအတုိင္းပဲ ကေလးကို ပန္းၿခံလုိက္ပို႔ ေပးရပါမယ္။ ကေလးကုိ ကတိေပးထားၿပီးရင္ ေပးထားတဲ့ အတုိင္း ကတိ တည္ျခင္းဟာ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕ ရင္ထဲက ယံုၾကည္မႈကိုပါ ရေစသလုိ၊ ကတိ တည္တတ္တဲ့ လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ကေလးကိုပါ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာေအာင္လို႔ အစျပဳ ပ်ိဳးေတာင္ေပးရာလည္း ေရာက္ေစပါတယ္။
အဲဒီလိုပဲ “ဒါမလုပ္နဲ႔၊ လုပ္ရင္ … ဘာမလုပ္ေပးဘူးလို႔” ေျပာထားတယ္ ဆုိပါေတာ့။ ကေလးကို ေျပာထားမိတဲ့ အတုိင္း တိတိက်က် လုပ္ဖို႔ လုိပါတယ္။
စည္းကမ္း
မိဘတေယာက္၊ ဆရာ တေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ ၀တၱရားေတြထဲမွာ အေရးအႀကီးဆံုး ၀တၱရားတခုကေတာ့ ကေလးကို အသက္အရြယ္အလိုက္ စည္းကမ္းေပးျခင္းပါပဲ။ ကေလးတုိ႔ရဲ႕ အျပဳအမူေလးေတြ လိမ္မာ ယဥ္ေက်းလာေအာင္လို႔ ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ေပးဖို႔ လုိသလို၊ လူ႔ေလာက အတြင္းကို ၀င္ရမယ့္ လူႀကီးေလးေတြ အျဖစ္ ကေလးဘ၀ ကတည္းက ဘယ္ဟာကိုေတာ့ လုပ္ရမယ္၊ ဘယ္အရာကိုေတာ့ မလုပ္ရဘူး ဆုိတာကို နားလည္ေအာင္လို႔ သင္ၾကားေပးဖို႔ လုိပါတယ္။ အိမ္တြင္း စည္းကမ္းမ်ားဟာ တကယ္ေတာ့ အိမ္တြင္း ဥပေဒမ်ား ပါပဲ။ ကေလးကို အိမ္တြင္းစည္းကမ္းေတြ အေၾကာင္းေျပာတဲ့ အခါမွာ ဘယ္ဟာကိုေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မလုပ္သင့္ဘူး ရယ္လုိ႔ ကေလး သိေအာင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာျပဖို႔ လုိပါတယ္။
ဥပမာ – ကေလးက အိမ္ထဲမွာ ေလွ်ာက္ေျပးေနတယ္ ဆုိပါေတာ့ …။ “သားေရ … အိမ္ထဲမွာ ေလွ်ာက္မေျပးနဲ႔၊ အိမ္ထဲမွာ ခုံေတြရွိေတာ့ ခံုနဲ႔တုိက္မိၿပီး သား ဒဏ္ရာရႏုိင္တယ္။ တကယ္လို႔ သားေျပးခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ၿခံထဲမွာ ဆင္းေျပးေနာ္” လုိ႔ ေျပာရပါမယ္။
တကယ္လို႔ ကေလးက မလုပ္သင့္တဲ့ အရာတခုခုကို လုပ္ၿပီ ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီလုိ လုပ္တာ ဘာေၾကာင့္ မွားတယ္ ဆုိတာရယ္၊ဘယ္လုိ လုပ္သင့္တယ္ ဆုိတာရယ္ကုိပါ ကေလးကိုရွင္းျပဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဥပမာ – ကေလး က အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ေၾကာင္ေလးရဲ႕ အၿမီးကုိ ဆြဲေနတယ္ ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ ကေလးကုိ တဟဲ့ဟဲ့နဲ႔ ေအာ္ေနမယ့္အစား “သမီး ေၾကာင္ေလး အၿမီးကို ဆြဲရင္ ေၾကာင္ေလး နာသြားမွာေပါ့။ ေၾကာင္ေလးကို ခ်စ္ရင္ ဒီလုိပြတ္ေပးေနာ္” ဆုိတာမ်ိဳးနဲ႔ အစားထုိး သင္ၾကား ေပးရပါမယ္။ ကေလးက သင္ေပးတဲ့ အတုိင္း ေၾကာင္ေလးကို ပြတ္ေပးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကေလးကို ခ်ီးက်ဴးဖုိ႔ မေမ့ရပါဘူး။
ကေလးတုိ႔ကို စည္းကမ္းေပးတဲ့ အခါမွာ သူ႔အရြယ္နဲ႔သူ လုိက္ဖက္တဲ့ စည္းကမ္းမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ရပါမယ္။ ကေလးသဘာ၀ ကစားတာ၊ ေဆာ့တာကို မေဆာ့နဲ႔၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ထုိင္ေနလုိ႔ ေျပာတာမ်ိဳး၊ ကြင္းထဲမွာ ေဘာလံုးကန္တာကုိ ကန္ရေကာင္းလား ရယ္လုိ႔ ေခၚရုိက္တာမ်ိဳးကေတာ့ စည္းကမ္းမဟုတ္ပါဘူး။ ရက္စက္မႈလုိ႔ေတာင္မွ ေခၚလုိ႔ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သံုးေလး ႏွစ္အရြယ္ ဆြဲလြဲတတ္တဲ့ ကေလး အနားမွာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပစၥည္း၊ ကြဲႏုိင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ မထားရပါဘူး။ ကေလး ဆုိတာမ်ိဳး ကေတာ့ ဆြဲတတ္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ သံုးႏွစ္ကေလးကုိ ဟုိမဆြဲရ၊ ဒီမဆြဲရ ဆုိၿပီးေတာ့ စည္းကမ္းလုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။
ကေလးကုိ မလုပ္ရဘူး ရယ္လုိ႔ မေျပာခင္ ကုိယ့္ဘာသာ ေသခ်ာစဥ္းစား သင့္ပါတယ္။ တကယ္ မလုပ္သင့္တ့ဲ အရာကို မလုပ္ရဘူးလုိ႔ ကေလးကို ေျပာၿပီးရင္ ေျပာတဲ့အတုိင္း ကေလးကို တကယ္မလုပ္ခုိင္းဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဆုိလုိခ်င္တာက ကိုယ္ေျပာလုိက္တဲ့ စကားအတုိင္း လုိက္နာဖို႔ပါ။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ မလုပ္နဲ႔လုိ႔ ေျပာၿပီးေတာ့ ကေလး ဂ်ီက်တုိင္း လုိက္လုပ္ ေပးေနမယ္ဆုိရင္ျဖင့္ ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့ မလုပ္ရဘူးဆုိတဲ့ စကားဟာ လုပ္ေကာင္းလုပ္လို႔ရမယ္ ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္လို႔ ကေလးတုိ႔ ယူဆသြားႏုိင္ပါတယ္။
ကေလးမ်ားနဲ႕တာ၀န္ယူမႈ
လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ဓာတ္မွာ တာ၀န္ယူမႈဟာ အဓိက ေနရာက ပါ၀င္ပါတယ္။ ကေလးတုိ႔ကုိ ကုိယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ယူတတ္ေစဖို႔အတြက္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေလ့က်င့္ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေက်ာင္းေနတဲ့ ကေလး အရြယ္ကေတာ့ အိမ္စာေပါ့။ ေက်ာင္းက ပါလာတဲ့ အိမ္စာကုိ ဘယ္ေတာ့မွ လူႀကီးက လုိက္မလုပ္ေပးရပါဘူး။ သူ႔ဘာသာသူ လုပ္ခုိင္းရပါမယ္။
က်မတုိ႔ ႏုိင္ငံက မိဘတခ်ိဳ႕က ကေလးကို ဆရာမ မရိုက္ေအာင္၊ မဆူေအာင္ ရယ္လုိ႔ ဆရာ၊ ဆရာမကုိ လက္ေဆာင္ေတြ ေပးၾက၊ လုပ္တတ္ၾက ပါတယ္။ ဒါဟာ ကေလးတုိ႔ရဲ႕ တာ၀န္ယူစိတ္နဲ႔ တကုိယ္ေရသီးျခား ရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ စိတ္ေတြကို ခ်ိဳ႕ယြင္းသြားေအာင္လုိ႔ လုပ္လုိက္တာပါပဲ။ အင္မတန္ မွားယြင္းတဲ့ အျပဳမူပါ။ ေနာက္တခုက ကုိးတန္း ဆယ္တန္းမွာ အမွတ္ေကာင္း ေအာင္ရယ္လုိ႔ စာက်က္အကူ ေခၚၾကတာပါပဲ။ စာက်က္အကူက က်က္ရမယ့္ စာေတြကုိ ႏုတ္ထုတ္ေပး၊ ႏႈတ္ကေန တုိက္ရိုက္ လုိက္က်က္ေပးနဲ႔ လုပ္ေပးၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ က်က္ရ၊ ႏုတ္ထုတ္ရ၊ တြက္ရမယ့္ စာေတြကုိ စာက်က္အကူရဲ႕ အေပၚ တာ၀န္လံုးလံုး ေပးၿပီးေတာ့ ေနၾကတာမ်ိဳးဟာ ေတြးၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ယူစိတ္ကုိ ရုိက္ခ်ိဳးလိုက္တာပါပဲ။
ကေလးတေယာက္ တာ၀န္ယူဖုိ႔ အတြက္ တာ၀န္ေပးဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ကေလးႏိုင္တဲ့ အိမ္ အလုပ္ေလးေတြကုိ ကေလးကုိ လုပ္ခိုင္းတာမ်ိဳး။ ဥပမာ – ေၾကာင္ေလးကုိ အစာေကၽြး ခိုင္းတာမ်ိဳးက အစ ကေလးကို လုပ္ခို္င္းရပါမယ္။
အလုပ္မျဖစ္တဲ့ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ျခင္း
အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္တယ္ ဆုိတာဟာ တကယ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိမွ အလုပ္မျဖစ္တဲ့ အရာပါ။ မိဘရဲ႕ ျပစ္တင္ ေ၀ဖန္မႈကို အၿမဲခံေနရတဲ့ ကေလးဟာ သူ႔ကုိယ္သူ သိမ္ငယ္စိတ္ ၀င္လာေစသလုိ၊ သူဟာလည္း သူမ်ားကုိ ျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ဖို႔ ၀န္မေလး တတ္ေတာ့ပါဘူး။
က်မတို႔ဟာ ကေလးကုိ ကုိယ္မႀကိဳက္တဲ့ အျပဳအမူေတြကို ေတြ႕တုိင္း ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မယ့္အစား ကေလး ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ အခြင့္ေလး ေပးၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ ကေလးေရာ မိဘပါ စိတ္ခ်မ္းသာ ေစရမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ အမွားကုိ၀န္ခံတတ္တဲ့၊ မွားရင္ ခ်က္ျခင္းျပင္ရဲတဲ့ လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ဓာတ္ေလးကိုလည္း သြင္းေပးရာ ေရာက္ပါတယ္။ ဥပမာ – ကေလး ေမွာက္လုိက္လုိ႔ ေဖ်ာ္ရည္ ဖိတ္သြားတယ္ ဆုိပါစုိ႔။ ကေလးကို ျပစ္တင္ေ၀ဖန္မယ့္ အစား ေမွာက္သြားတဲ့ ေဖ်ာ္ရည္ကုိ အ၀တ္ေလး ယူၿပီးေတာ့ သုတ္ဖုိ႔ ကေလးကုိ လုပ္ခုိင္းရပါမယ္။
ယဥ္ေက်းပါေစ
လူ႔အသိုင္းအ၀န္း ထဲကုိ ၀င္တဲ့အခါမွာ လူအခ်င္းခ်င္း အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစဖို႔အတြက္ ယဥ္ေက်းမႈ ဆုိတာ လုိပါတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံၾကတဲ့ အခါမွာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေလးစားတတ္ဖို႔၊ မေစာ္ကားမိေစဖို႔ အတြက္ ႏႈတ္အမူအရာ၊ကိုယ္အမူအရာ အားျဖင့္ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေလးစား၊ တန္ဖိုးထား တတ္သူမ်ားဟာ သူမ်ားကို လည္း မေစာ္ကား တတ္ၾကပါဘူး။
ကေလးတုိ႔ကုိ ယဥ္ေက်းေစလုိသူ မိဘမ်ား အေနနဲ႔ သတိျပဳရမွာက ကေလးဆိုတာမ်ိဳးဟာ ကုိယ့္ကို အၿမဲပဲ အတုခိုး ေနတယ္ ဆုိတာကိုပါပဲ။ ကေလးကို ရိုုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း မေျပာေစခ်င္ရင္ျဖင့္ ကေလးေရွ႕မွာ ကိုယ္ကလည္း ရုိ္င္းရုိင္းစိုင္းစိုင္း မေျပာမိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စကားေျပာတဲ့ အခါမွာ ကေလးကို ျဖတ္မေျပာ ေစခ်င္ရင္ ကေလး စကားေျပာေနတဲ့ အခါမွာလည္း လူႀကီးက ျဖတ္မေျပာမိဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ … ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ စကားကုိ ကေလး သံုးတတ္ေစဖုိ႔အတြက္ ကေလး တခုခု ကိုယ့္ကုိ လာၿပီးေတာ့ လုပ္ေပးတုိင္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ စကားကို လူႀကီးက သံုးေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။
လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ဆိုတာ လူ႔ေလာကအတြက္ အင္မတန္မွ အသံုး၀င္တဲ့ စိတ္ပါ။ လူ႔အသိုင္းအဝန္းထဲမွာ မဟုတ္တာ၊မမွန္တာကုိ မလုပ္ဘူး ဆုိတဲ့ စိတ္မ်ိဳး ရွိတဲ့လူေတြ မ်ားလာေစဖို႔အတြက္ ကေလးတုိ႔ကုိ ငယ္ငယ္ကတည္းက လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ေလးေတြ ရွိလာေအာင္လို႔ ေမြးျမဴေပးဖို႔ လုိပါတယ္။ လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ေတြမ်ားတဲ့ ကေလးေတြ မ်ားလာမယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ေတြ ရွိတဲ့ လူႀကီးေတြ မ်ားလာမွာပါပဲ။ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေလးစားတဲ့၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ၾကည္ညိဳတဲ့ လူႀကီးလူေကာင္းေတြ မ်ားလာေစဖုိ႔အတြက္ ကေလးတုိ႔ကုိ လူႀကီးလူေကာင္း စိတ္ကေလးေတြ သြင္းေပးၾကရေအာင္ပါ။
(ေခတ္ဘုန္းသစ္ သည္ စာေရးဆရာမ ပန္းရိပ္ျဖဴ၏ ကေလာင္ခြဲျဖစ္သည္။ ေခတ္ဘုန္းသစ္ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ကေလးစာေပ၊ ပုံျပင္၊ ကဗ်ာမ်ားေရးသား ေနသကဲ့သို႔ ပန္းရိပ္ျဖဴ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ရသစာေပ ၀တၳဳတို၊ ၀တၳဳရွည္ႏ်င့္ ကဗ်ာမ်ား ေရးသားလ်က္ ရွိသည္။)
